No to 10 $ czy nie 10 $?

Przy wejściu do lodge i po drugiej stronie rzeki wisiały szyldy sprzed dwóch lat, reklamujące ten przybytek. Kłopot w tym, że była na nich stara cena za nocleg (10 $ za osobę) i przybysze dziwili się, gdy słyszeli, że teraz jest 25 $ za osobę. Spora inflacja, swoją drogą. Natomiast goście, którzy zrobili wcześniejszą rezerwację, dziwili się, że płacą 25 $, bo przecież szyld…

W czwartek przyszedł majster, żeby wymienić szyldy. Miał ze sobą wspomniane szyldy (najwyraźniej złożone zaraz po druku na ploterze, więc otwierając zdarł trochę farby), wiertarkę, nity i śruby, klej, nóż do cięcia tapet oraz specjalne zaciski do naciągania szyldu na ramę. Nie miał natomiast drabiny i pomocnika. Jedno i drugie znalazł tutaj, choć drabinę nieco za niską.

Zabrał się do roboty, przesuwając sobie chyboczący się podest (też znaleziony na miejscu) i stawiając na nim też dosyć zdezelowaną drabinę. Żeby ułatwić sobie ekwilibrystykę na ramie, wyciął sobie nożykiem otwory na stopki w poprzednim szyldzie. O takie:

Chwilę później też z nich korzystałem. Ktoś musiał trzymać szyld po drugiej stronie, podczas gdy gość wdrapywał się na rusztowanie, żeby umocować go, wkręcając nity w ramę. Gdzie nie sięgał z wiertarką, sięgał z klejem marki Africanero. Ja trzymałem puszkę, a on zanurzał w niej łapę i nanosił. Domyślam się, że polepion dłoń nie pomagała mu w wygibasach na wysokości.

Ale kulminacyjny punkt program miał dopiero nadejść. Chciał przynajmniej po jednej stronie wwiercić od góry porządnie kilka nitów. Najpierw próbował stanąć na zatopionej w murze, sterczącej z muru rurce elastycznej. Okazała się zbyt elastyczna. Tak więc powiedział, żebym podał mu drabinę na górę. Postawił ją na wąskim murze i ostrożnie wdrapał się na nią. Wyglądało to tak.

Na tej małej przestrzeni miałem się jeszcze zmieścić ja – powiernik kleju Africanero. Bez kitu myślałem, że się stamtąd starabani, pociągnie mnie za sobą i obaj skończymy na wózkach. Ale przeżyłem, by to spisać

Z drugim szyldem poszło gładko, bo był na lekkiej, zdejmowanej ramie.

Po naszej wizycie na bombie podzieliłem się z Gregoriem moimi refleksjami o tutejszym wyluzie w związku z bhp. Powiedział, że gdy jakiś robotnik tu spadnie z wysokości i się zabije, to nie ma wielkiego halo. Na szczęście to nieźli cyrkowce. Nic dziwnego, że mówią im per maestro.

(ano)